ಪ್ರೇಮಾಯಣ (೧)
ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಒಂದೇ ಮಗ್ಗುಲಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ ನಾನು, ಅವಳ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಚಿಕ್ಕಮಗುವಿನಂತೆ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅವಳು ಸಹ ಬೆತ್ತಲೆ ಹಾಗೆಯೇ ನಾನು ಸಹ ಕೊನೆಯ ನನ್ನ ಒಂದು ಲುಂಗಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿದ್ದೆ. ಅವಳ ಬಲಭಾಗದ ತುಂಬಿದ ಕರ್ರನೆಯ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಬಿಡದೆ ಚೀಪುತಿದ್ದೆ, ನನ್ನ ಒಂದು ಕೈ ಅವಳ ಬೆತ್ತಲೆಯ ನಯವಾದ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಸೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲಿದ್ದೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಕೈ ಅವಳ ತೊಡೆ ಅಗಲಿಸಲು ನಡುವೆ ಕೈ ಹಾಕಿದ್ದೆ, ಅವಳ ಮೊಲೆಯನ್ನು ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಕಚ್ಚಿ ಜಗ್ಗಿ ಎಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಂತರ ಇನ್ನೊಂದು ಮೊಲೆಗೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿದೆ ತೊಟ್ಟು ಉಬ್ಬಿ ಗಟ್ಟಿಯಾದಂತಿತ್ತು. ಗಪ್ಪನೆ ಎಳೆದು ಅವಳ ಮೊಲೆಯ ತುಂಬಾ ನನ್ನ ಎಂಜಲು ಹತ್ತುವ ಹಾಗೆ ಒಳಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡೆ, ಆದರೂ ಅರ್ಧಮೊಲೆ ನನ್ನ ಬಾಯಿಯೊಳಗೆ ಬಂತು ಸಂಪೂರ್ಣ ಬರಲಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದು, ದಪ್ಪವಾಗಿತ್ತು, ಅವಳು ಒಂದು ಮಾತನಾಡದೆ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ಅಷ್ಟೇ, ನನ್ನ ಒಂದು ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ತೊಡೆಯ ನಡುವಿನಿಂದ ಅವಳ ಉಬ್ಬಿದ ತುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟೆ. ಬರಿ ಕೂದಲುಗಳ ರಾಶಿಯೇ ತೆಕ್ಕೆ ತೆಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದ ಹಾಗಿತ್ತು, ಅವಳ ಕಿವಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಕೇಳಿದೆ ಇದೇನೇ ಇಷ್ಟೊಂದು ಕೂದಲು??
ಅವಳು : ಎನ್‌ ಮಾಡಲಿ, ಮನಿ ಕೆಲಸದಾಗ ನಾ ಬಾಳ ಈ ಕಡೆ ಲಕ್ಷ್ಯ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ.
ನಾನು : ಇರಲಿ ಬಿಡು, ಹಿಗೆ ಇರಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತೆ.
ನಾನು : ಮಾಡಲಾ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ,
ಅವಳು : ನಿಮ್ಮಿಷ್ಟ
ನಾನು : ಎಲ್ಲನು ನನ್ನಿಷ್ಟನೆ ನಾ?
ಅವಳು : ಹ್ಮ್ಮ್ ನೀವು ಹೇಳಿದಂಗ ನಾ ಕೇಳ್ತೀನಿ.
ನಾನು ಅವಳ ತುಲ್ಲಿನ ಕರಿ ಕೇಶಗಳನ್ನು ಒಂದು ಕೈಯಿಂದ ಬಿಡಿಸಿ ನನ್ನ ಬೆರಳನ್ನ ಕರಿ ತುಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಒತ್ತಿದೆ, ಜೋರಾಗಿ ಬೆರಳನ್ನು ಒತ್ತಿ ಅವಳ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿದೆ… ಕಣ್ಣನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು,
ಅವಳ ಎಲ್ಲ ಅಂಗಾಂಗಳನ್ನ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದೆ ತೊಡೆಯಂತೂ ದಪ್ಪ ದಪ್ಪ ಎರಡು ಕಪ್ಪಾಗಿದ್ದ ತೊಡೆಗಳು, ಬಾಳೆತುಂಡಿನಂತೆ ದಪ್ಪಗಾಗಿದ್ದವು.
ಅವಳ ಕೊಂಕಳಿನ ತುಂಬಾ ಕೂದಲು ಬೆಳೆದಿತ್ತು,
ಅವಳ ದೇಹದ ಎಲ್ಲ ಸಂದಿಯಲ್ಲೂ ಬರಿ ಕೂದಲುಗಳ ರಾಶಿಯೇ..
ಆದ್ರೆ ಅವಳ ಬಲ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಗುಳ್ಳೆ ಕಪ್ಪದಾಗಿ ಒಡೆಯಲಿಕ್ಕೆ ಬಾರದೆ ಇರೋ ರಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತು.
ಏನಿದು ಇಷ್ಟು ದಪ್ಪ ದಾದ ಗುಳ್ಳೆ,
ಅವಳು : ಏನು ನನಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ
ನಾನು : ಬಣ್ಣ ಇಷ್ಟು ಯಾಕ ಕರ್ರಗೆ ಅದ
ಅವಳು : ದೆವರು ಕೊಟ್ಟಂಗ ಇದಿನಿ
ಅವಳ ತುಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಜೊರಾಗಿ ಬೆರಳಾಕಿ ಒತ್ತಿದೆ. ಇವಳ ಉಸಿರಾಟ ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.
ನಾನು ಅವಳ ಎದೆಯ ಮೆಲೆ ಮೊಲೆಗೆ ಒತ್ತಿ ಮಲಗಿದೆ.
ಇಬ್ಬರ ಮೈ ಎಲ್ಲ ನಿರು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.
ಅವಳು ಸಾಕಷ್ಟು ಕೆಲಸಗಳನ್ನ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ ತುಂಬಾ ಸುಸ್ತು ಆಯ್ತು..
ಅವಳ ಕರ್ರನೆಯ ಮಲಿ, ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಚಿಪಿದೆ ಅದನ್ನು ನನ್ನ ಬಾಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಮೃದುವಾಗಿ ಕಚ್ಚಿದಾಗ ಸ್ಸಸ್ ಎಂದು ಶಬ್ದ ಮಾಡಿದಳು..
ಅವಳು : ಸಾವಕಾಸ ರಿ, ನಂಗ್ ಅಂಜಕಿ ಹೊಂಟಾದ.
ನಾನು : ಯಾಕ್
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಬಾರಿಗೆ ನೀರು ತಂದು ಅಳತೊಡಗಿದಳು..
ಅವಳು : ಯಾಕಿಲ್ಲ ( ಎಂದು ಅವಳ ತೊಡೆ ಸಂಧಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈ ತೆಗೆದು ನನ್ನನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಳು ).
ರೀ ಹಿಂಗೇ ಹೇಳಕತ್ತಿನಿ ಅಂತ ತಪ್ಪು ತಿಲ್ಕೊಬ್ಯಾಡ್ರಿ, ಇವತ್ತ ಬ್ಯಾಡ್ರಿ..
ನಾನು : ನಿನ್ನಿಷ್ಟ ನಂದೇನು ಒತ್ತಾಯ ಇಲ್ಲ.
ಅವಳ ಕಪ್ಪನೆಯ ಮುಖದ ಮೂಗಿನ ಮೂಗುತಿ ಅವಳ ಅಂದವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿತ್ತು.
ಅವಳು : ರಿ ನಾ ಕೆಳಗ ಮಕ್ಕೊಳಲಿ
ನಾನು : ಯಾಕ್, ಏನಾಯ್ತು ಹೇಳು
ಅವಳು : ಬ್ಯಾಡ ಬಿಡ್ರಿ ( ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಿರ್ವಿಕಾರ ತಂದು )
ನಾನು : ನಿನ್ನಿಷ್ಟ ನೀ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಮಕ್ಕೊ.
( ಎಂದು ಆ ಸುಂದರ ಗಳಿಗೆಯ ಚಿತ್ರವೇ ಮರೆತು ಸುಮ್ಮನೆ ಮಲಗಿದ್ದೆ )
ಬೆತ್ತಲಾಗಿದ್ದ ತನ್ನ ದೇಹಕ್ಕೆ ಸೀರೆ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಮಂಚದಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಮತ್ತೊಂದು ಹಾಸಿಗೆ ಹಾಸಿಕೊಂಡು, ನನ್ನೆಡೆಗೆ ತನ್ನ ಕರ್ರಾನೆಯ ಕುಂಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಮಲಗಿದಳು..
ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿತು ಈ ಗಳಿಗೆ ಏಕೆ ಆತುರದಿಂದ ಹೀಗೇಕೆ ಹೇಳಿದಳು ಇವಳು, ಎಲ್ಲವೂ ಮೊದಲಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸುತ್ತಾನೆ ಬಂದ ಆಕೆ ಕೊನೆಯ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆಕೆ..
ಅಂದು ನಾ ಏನನ್ನೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ಆಕೆಗೆ..
ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ
ನಾನು ನನ್ ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಊರ ಕೆರೆ ಕಡೆ ಹೋಗಿ ಸುತ್ತಾಡಿ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದೆ..
ಅಡುಗೆ ಮಾಡತಾ ಇದ್ದಳು
ಅವಳ ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ ಹೋಗಿ ಸೊಂಟ ಹಿಡಿದು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡೆ ಅವಳು ಸಿಟ್ಟಾದಂತೆ ಮುಖ ಗಂಟಾಕಿ ಕೊಂಡಳು..
ನಾನು : ಏನಾಯ್ತೋ ನಿಂಗೆ, ಹಿಂಗ್ಯಕ ಮಾಡಕತ್ತಿ
ಅವಳು : ಏನಿಲ್ಲ ಜಳಕ ಮಾಡಿ ಊಟಮಾಡಿ ಅಂದಳು.
ಅವಳ ವರಸೆಯೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ ನಂಗೆ..
ಕಥೆ ಮುಂದುವರೆಯುವುದು
ಸಂಶಯಕ್ಕಾಗಿ [email protected]
