நெருக்கமான உரையாடல் ஒன்றினை மேற்கொண்டு இன்னும் இன்னும் அண்ணியுடன் நெருக்கமாகலாம் என்று யோசித்து வாய்க்கு வந்ததையெல்லாம் அடித்து விட்டும் கூட அவள் கொஞ்சம் கூட அசைவதாக இல்லை. பால் பொங்கி திரண்டு வருகிறது என நினைத்த சரியான நேரத்தில் அப்படியே விட்டுவிட்டு ஓடிவிட்டாள்.
அண்ணியன் – பாகம் 5
உண்மையில் அவள் எவ்வளவு நல்லவள். அண்ணா ஏதோ தப்புப் பண்ணுகிறான் என்று அவளுக்குள் சந்தேகங்கள் இருந்தாலும் கூட அவள் என்னவோ அண்ணனுக்கு உண்மையாகத்தான் இருக்கின்றாள். நான் எவ்வளவு முயற்சி செய்தாலும் கூட கொஞ்சம் கூட அவள் எனக்கு மசியவில்லை.
ஆனாலும் நான் அவளை இப்படியே விடப்போவதில்லை. “எறும்பூரக் கற்குழியும்” என்ற பழமொழிக்கு அமைய இன்னும் இன்னும் முயற்சி செய்து அவளை எனது வழிக்குக் கொண்டு வராமல் நான் ஓயப்போவதே இல்லை.
முதலில் அண்ணனுக்கும் அக்காவுக்கும் இடையில் என்ன இருக்கின்றது என்று அறிய வேண்டும். ஆனால், அண்ணனுக்கும் அக்காவுக்கும் இடையில் எதுவும் தப்பாக இருக்காது என்று எனக்கு 100% நம்பிக்கை இருந்தது. அண்ணனுக்கு உண்மையில் என்னதான் நடந்தது என்று கண்டுபிடிக்க வேண்டும். அவனுக்கும் அக்காவுக்கும் இடையில் தப்பாக எதுவுமே இல்லை என்று அண்ணியிடம் கூறி அவளை மகிழ்ச்சிப்படுத்த வேண்டும். பின்னர் அதையே சாக்காக வைத்து அவளுடன் பேசி நெருங்கி அவளது பெட்ரூம் வரை செல்ல வேண்டும். என்ன செய்யலாம் என யோசிக்கும் பொழுது மனதில் ஒரு எண்ணம் தோன்றியது.
நேரம் 11.30 தான் ஆகி இருந்தது. அக்காவிடம் பேசி இதற்கொரு முடிவு கட்டலாம் என யோசனை வந்தது. ஆனாலும் அக்காவிடம் நேரடியாக எதனையும் கேட்டு உண்மையை எடுக்க முடியாது என்பது எனக்கு நன்றாகவே தெரியும். ஆகையால், எனக்கு எல்லாமே தெரியும் என்பது போல பேசி அவளிடம் போட்டு வாங்க முடிவு செய்தேன்.
உடனடியாக அவளுக்கு மெசேஜ் செய்தேன்.
“தூங்கிட்டியா?”
“இல்லடா.. பாப்பா இப்பதான் தூங்குனா. நானும் தூங்கத்தான் ரெடி ஆகுறேன். சொல்லு. என்ன விஷயம்?”
“நா ஒரு விஷயம் கேள்விப்பட்டேன். அது பத்தி உன்கிட்ட கேக்கலாமேன்னு தான் மெசேஜ் பண்ணேன்.”
“என்ன விஷயம்?”
“உனக்கும் அண்ணனுக்கும் இடையில ஒரு ரகசியம் போயிட்டு இருக்குல்ல. அது தான்.”
“என்ன ரகசியம்?”
“நடிக்காம உண்மைய சொல்லு. எனக்கு எல்லாமே தெரியும்.”
“சரி. சொல்றேன். ஆனா உனக்கு எப்புடி தெரியும்? அண்ணா சொன்னானா?”
“இல்ல.”
“இல்லன்னா வாசு சொல்லி இருப்பான்.”
“இல்ல.”
“இல்லன்னா வேற யாரு?”
வாசு அண்ணனின் நெருங்கிய நண்பன். அவனுக்கும் இது பற்றித் தெரிந்துள்ளது. அது போக அக்கா எதுவுமே தயக்கமாகப் பேசவும் இல்லை. எடுத்த எடுப்பிலேயே “அண்ணா சொன்னானா? வாசு சொன்னானா” என்றதும் எனக்கு அது வேறு ஏதோ ஒரு விடயம் தான் என்று பட்டது. இனிமேல் பயமில்லை. அவளிடமே நேரடியாகக் கேட்டு விடலாம் என்று முடிவு செய்தேன்.
“எனக்கு எப்புடியோ தெரியும்.. அத நா அப்புறமா சொல்றேன். நீ என்னன்னு சொல்லு.”
“அதான் உனக்கே எல்லாம் தெரியுமே. அப்புறம் எதுக்கு என்கிட்ட கேக்குற?”
“இங்க பாருக்கா. உனக்கும் அண்ணனுக்கும் ஏதோ ரகசியம் இருக்குன்னு மட்டும் தான் எனக்குத் தெரியும். ஆனா, அது என்னன்னு தெரியாது. தயவு செஞ்சி அது என்னன்னு சொல்லு.”
“எதுவுமே தெரியாதுன்னு சொல்ற? அப்புறம் எப்புடி எனக்கும் அண்ணனுக்கும் இடைல ஏதோ ரகசியம் போயிட்டு இருக்குன்னு சொல்ற?”
“அத நா அப்புறமா சொல்றேன். நீ முதல்ல என்னன்னு சொல்லு.”
“சரி.. சொல்றேன். ஆனா இந்த விஷயத்த அண்ணா சொல்ற வரைக்கும் நீ யார்கிட்டயும் சொல்லக்கூடாது. முக்கியமா ஹேமாக்கிட்ட”
“ஹ்ம்ம். சொல்ல மாட்டேன். நீ விஷயத்த சொல்லு”
“நம்ம அண்ணா ஆன்லைன் டிரேடிங் ஆப் ஒண்ணுல டிரேடிங் செஞ்சிட்டு இருந்திருக்கான். அதுல அவன்கிட்ட இருந்த மொத்த பணத்தையும் இழந்துட்டான். அப்புறம் விட்டத பிடிக்கணும்ன்னு நெனச்சி அவனோட ஃப்ரெண்ட்ஸ்கிட்ட இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமா பணம் வாங்கி அதையும் அதுல லாஸ் ஆக்கி இருக்கான். கிட்டத்தட்ட 3 கோடி வரைக்கும் கடன் வாங்கி இருக்கான். இப்போ கடன் குடுத்தவங்க எல்லாருமே குடுத்த கடன திருப்பிக் கேக்குறாங்க. அது தான் பிரச்சன”
எனக்கு இடியே விழுந்த மாதிரியாக இருந்தது. அவ்வளவு பணத்திற்கு என்ன செய்வது? அண்ணனை எப்படிக் காப்பாற்றுவது? நினைக்கும் போது தலையே சுற்ற ஆரம்பித்தது.
“அப்பா, அம்மா, அண்ணிகிட்ட சொல்லி இருந்தா அவங்க ஏதாச்சும் உதவி பண்ணுவாங்கல்ல?”
“அப்பா அம்மாக்குத் தெரிஞ்சா அவங்களுக்கு ஹார்ட் அட்டாக்கே வந்துடும்ன்னு நெனச்சி பயப்படறான்.”
“அப்போ அண்ணிக்கிட்டயாச்சும் சொல்லி இருக்கலாமே.
“ஏற்கனவே அவன் ஹேமா நகையெல்லாம் எடுத்து வித்துட்டான். அதுவும் லாஸ் தான்.”
“அப்போ அண்ணி நகைய காணோம்ன்னு தேடுனா இவன் மாட்டுவானே?”
“அதெல்லாம் பக்காவா பிளான் போட்டு போலியா அத மாதிரியே நகைகள செஞ்சி இருந்த இடத்திலேயே வைச்சிட்டான்.”
“அப்போ அண்ணிக்கு தெரிஞ்சா அண்ணனுக்கு டபுள் ஆப்பா?”
“ஹ்ம்ம்.”
“இதெல்லாம் உனக்கு எப்புடி தெரியும்?”
“அவனே தான் சொன்னான். கிட்டத்தட்ட ரெண்டு வருஷமா இந்தப் ப்ராப்ளம் அவனுக்கு இருக்கு. ஸ்ட்ரெஸ் தாங்க முடியாம ஒரு நாள் எனக்கு கால் பண்ணி அழுதான். நானும் இவருக்குக் கூடத் தெரியாம என்னால முடிஞ்ச அளவுக்கு அவனுக்கு உதவி பண்ணேன்.”
“அத்தான் கிட்ட சொன்னா ஏதாச்சும் உதவி பண்ணுவாருல்ல?”
“பண்ணுவாரு தான். ஆனா அண்ணா இந்த விஷயத்த யார்கிட்டயுமே சொல்ல வேணாம்ன்னு சொல்றான். என்கிட்ட சத்தியம் வேற வாங்கிக்கிட்டான்.”
“ஹ்ம்ம். இப்ப இதுக்கு என்ன பண்ணலாம்?”
“கடன் குடுத்த எல்லாருமே இவன் ஃப்ரெண்ட்ஸும் தெரிஞ்சவங்களும் தான்.. போதாததுக்கு அப்பா ஃப்ரெண்ட்ஸ்கிட்டயும் வாங்கி இருக்கான். அவங்க யாரும் இது வரைக்கும் வெளிய யார்கிட்டயும் சொல்லல. எல்லார்கிட்டயும் இன்னும் 3 மாசம் டைம் கேட்டிருக்கான். அதுக்குள்ள எல்லாத்தையும் செட்டில் பண்ணனும். இல்லன்னா பெரிய ப்ராப்ளம் ஆகும். ஆல்ரெடி ஒரு மாசம் முடிஞ்சிரிச்சி. எதுவுமே நடக்கல.”
அவளிடம் பேசி முடிந்ததும் நான் யோசனையில் மூழ்கினேன்.
எங்களது குடும்பம் ஓரளவு வசதியானது தான். ஆனால், 3 கோடி கடன் செலுத்தும் அளவுக்கெல்லாம் எங்களிடம் சொத்துக்கள் இல்லை. நாங்கள் குடி இருக்கின்ற வீட்டையும் அண்ணனின் வீட்டையும், இரண்டு கார்கள் மற்றும் இதர சொத்துக்களையும் சேர்த்துப் பாத்தால்க் கூட 2 கோடிகளைத் தாண்டாது. அப்பாவின் வங்கிக் கணக்கில் குறிப்பிட்டு சொல்லும் அளவுக்கு சேமிப்பும் எதுவும் இல்லை. காரணம் அந்தப் பணம் எல்லாமே அப்பாவின் பிசினஸ்ஸில் ரொட்டேஷனில் தான் இருக்கும். ஆனாலும், ஏதாவது செய்து அண்ணனின் கடனை அடைக்கும் அளவுக்கு அப்பாவுக்கு சமூகத்தில் செல்வாக்கு இருக்கின்றது. அது எனது மனதிற்கு சிறிய ஒரு ஆறுதலைத் தந்தது.
ஆனால், அண்ணி கூறியது போல ஏதாவது எக்குத்தப்பாக இருந்திருந்தால் அதிலிருந்து அவர்களை மீட்டெடுப்பது என்பது முடியாத ஒரு காரியமாக இருந்திருக்கும். யாருக்குமே தெரியாமல் இருந்தால் எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை. ஆனால் ஏற்கனவே அண்ணிக்கு அது பற்றிய ஒரு சந்தேகம் இருக்கின்றது. அது மட்டும் உண்மையாக இருந்தால், காலப்போக்கில் அண்ணி அதனைக் கண்டுபிடித்து விடுவாள். பின்னர், இரண்டு குடும்பங்களுமே பிரிய வேண்டிய ஒரு சூழ்நிலை கூட ஏற்பட்டிருக்கும்.
இப்படியே யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது, அண்ணியிடம் “நாளை உங்கள் பிரச்சனையை தீர்த்து வைக்கின்றேன்” என்று கூறியது நினைவுக்கு வந்தது. ஆனால், அண்ணனின் பிரச்சனையைப் பற்றி எதுவுமே அண்ணியிடம் கூறவும் முடியாது. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் மிகவும் தடுமாற்றமாக இருந்தது. கை கால்கள் எல்லாம் நடுங்கியது. சோர்விழந்தவன் போல கட்டிலில் சாய்ந்தேன்.
அடுத்த நாள் காலையில் இருந்து அண்ணி சைகைகள் மூலமும் மெசேஜ்கள் மூலமும் என்னிடம் “என்ன செய்யப் போறீங்க?” என்று கேட்டுக்கொண்டே இருந்தாள்.
அவளிடம் இருந்து தப்பிக்க, வீட்டை விட்டு வெளியே வந்து நண்பர்களுடன் நேரத்தினைக் கடத்திக் கொண்டிருந்தேன். அவளுக்குப் பொய்யாக எந்தக் காரணமும் கூறவும் முடியாது. அதே சமயம், உண்மையையும் கூற முடியாது. அவள் கேட்டால் என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் குழப்பத்துடன் அன்றிரவு வீட்டுக்கு வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு பெட்டில் வந்து அமர்ந்தேன்.
எதிர்பார்த்த படியே சற்று நேரத்தில் அண்ணியிடம் இருந்து மெஸ்ஜ் வந்தது.
“என்னாச்சி? எனி அப்டேட்ஸ்?”
கொஞ்ச நேரம் யோசித்துவிட்டு அண்ணியிடம் ஒரு அப்பட்டமான பொய் ஒன்றை சமர்ப்பித்தேன்.
“எல்லா வகையிலயும் தேடிப் பாத்துட்டேன் அண்ணி. ஆனா இதுவரைக்கும் எனக்கு எந்த தகவலும் கிடைக்கல.”
“எங்க போய் தேடுனீங்க?”
“எனக்கு நெறைய ஜீனியஸ் ஃப்ரெண்ட்ஸ் இருக்காங்க. அவங்க கிட்ட சொல்லி அண்ணனோட ஃபோன ஹேக் பண்ண ட்ரை பண்ணேன். ஆனாலும் முடியல.”
“ஹ்ம்ம். இப்ப என்ன பண்ணலாம்?”
“தெரியல அண்ணி.
“எனக்கு ஒரு ஐடியா தோணுது.”
“என்ன ஐடியா?”
“நம்ம ஊருக்குப் பக்கத்துல எங்கயோ ஒரு இடத்துல ஒரு சாமியார் இருக்கார்ன்னு கேள்விப்பட்டேன். சரியா எங்கன்னு தெரியல. ஆனா அவரு ஒரு புத்த பிக்குன்னு சொன்னாங்க. அவர்கிட்ட போனா எந்த பிரச்சனன்னாலும் கண்டுபிடிச்சி சொல்லுவாருன்னு கேள்விப்பட்டிருக்கேன்.”
“ஹாஹா”
“என்ன சிரிப்பு? நா உண்மையிலேயே தான் சொல்றேன். நிறையப் பேரு அவர் பத்தி என்கிட்ட சொல்லி இருக்காங்க. போலீஸ்காரங்க கூட கண்டுபிடிக்க முடியாத பல கேஸ்கள அவர்கிட்ட கொண்டு போய் கேட்டு கண்டுபிடிக்குறாங்கன்னும் கேள்விப்பட்டேன்.”
“சரி. அதுக்கு இப்ப என்ன பண்ணலாம்ன்னு சொல்றீங்க?”
“நாளைக்கே நீங்க அங்க போயி அவர்கிட்ட ஒரு தடவ கேட்டுப் பாத்தா என்ன?”
“சும்மா விளையாடாதீங்க அண்ணி. அதெல்லாம் சுத்த பைத்தியக்காரத்தனம். அதெல்லாம் சுத்தப் பொய். அதையெல்லாம் நம்பி சும்மா அங்க போயி ஏமாற வேணாம்.”
“பொய்யா இருக்கலாம். உண்மையா கூட இருக்கலாம். ஆனா ஒரு முயற்சி தானே. பண்ணித்தான் பாக்கலாமே. ஒரு வேள அவரு உண்மைய சொல்லிட்டா என்ன பண்ணுவீங்க?”
நான் எவ்வளவு சொல்லியும் அவள் கேட்கவில்லை. எவ்வளவு படித்திருந்தாலும் கூட பெண்களின் இந்த மாதிரியான முட்டாள்தனங்களை யாராலும் மாற்றவே முடியாது என்று தெரிந்து கொண்டேன். இறுதியில் அவள் மனமுடைந்து போகக்கூடாது என்பதற்காக அங்கு செல்லலாம் என முடிவு செய்தேன்.
அவள் கூறியபடி, அடுத்த நாள் காலை நேரகாலத்துடன் பைக்கை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினேன். எனக்கு எல்லாமே தெரிந்திருந்தும் கூட அவளுக்காக அந்த பிக்குவைத் தேடிச் சென்றேன். ஆனால் அவரைச் சந்திப்பதற்காக நான் அங்கு செல்லவில்லை. அவர் எங்கு இருக்கிறார். என்ன செய்கிறார் என்று அறிவதற்காகவே நான் அங்கு சென்றேன. முக்கியமாக அவள் கேட்கப்போகும் கேள்விகளுக்கு நான் பதில் சொல்லியாக வேண்டும்.
பலரிடம் விசாரித்து பாதைகளை அறிந்துகொண்டு அவர் இருக்கும் இடத்தினை நோக்கி விரைந்தேன். வழி முழுவதும் குன்றுகளும் குழிகளுமாகவும் ஒற்றையடிப் பாதையாகவும் பைக்கினை ஓட்டுவதற்கு மிகவும் சிரமமாகவும் இருந்தது. குன்றுகளையும் குழிகளையும் கடந்து செல்லும் ஒவ்வொரு நொடியும் அண்ணியும் என்னுடன் கூட வந்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று தோன்றியது. பின்னால் இருந்து கொண்டு அவளது மென்பஞ்சு தேகத்தினால் என்னை உரசிக்கொண்டும் மென்பந்து போன்ற அவளது குலுங்கித் தழும்பும் முலைகளை என் மீது பதிந்துகொண்டும் வந்திருப்பாள். எனக்கும் இந்தப் பயணம் சுகமாக அமைந்திருக்கும் என்று தோன்றியது.
கிட்டத்தட்ட ஒன்றரை மணி நேரப் பயணத்தின் பின்னர் அந்த இடத்தினை அடைந்தேன். சும்மா சொல்லக்கூடாது. அழகான ஒரு குன்று. அதனை ஒட்டி ஒரு பௌத்த கோவில். பக்கத்திலேயே ஒரு நீர்நிலை. அமைதியான ரம்மியமான ஒரு சூழல். பசுமையாக இருந்தது. பல வகையான மக்களும் அவரைக் காண வந்திருந்தனர்.
எனக்கு உண்மையில் அதில் நம்பிக்கை எதுவும் இருக்கவில்லை. வந்தது வரைக்கும் போதும் என்று அவளை நம்ப வைப்பதற்காக போனை எடுத்து சில போட்டோக்களை எடுத்து அவளுக்கு அனுப்பி வைத்தேன். பின்னர் அவளை சமாளிப்பதற்காக அவளுக்கு மெசேஜ் செய்தேன்.
“நா அவர்கிட்ட கேட்டேன் அண்ணி. ஆனா, அவரு உங்களையும் நேர்ல வர சொல்றாரு.”
“நா எதுக்கு?”
“சம்பந்தப்பட்டவங்கள வச்சித்தான் பிரச்சனைகள கண்டுபிடிக்க முடியும்ன்னு சொல்றாரு.”
“நா எப்புடி அங்க வர முடியும்? இங்க அத்த கேட்டா நா என்ன பதில் சொல்றது?”
“ஏதாச்சும் ஒரு பொய்ய சொல்லிட்டு ரெடி ஆகுங்க. நா வரேன்.”
“அதெப்புடி பொய் சொல்றது? எங்க போறதுன்னாலும் உங்க அண்ணாவையும் கூட்டிப் போக சொல்லுவாங்க. இல்லன்னா அவங்களும் கூடவே வருவாங்க. தனியாலாம் எங்கேயுமே அனுப்ப மாட்டாங்க. தெரியும்ல?”
“ஏதாச்சும் அவசரமா போகணும்ன்னு சொல்லி என்கூட போறேன்னு சொல்லுங்க.”
“உங்ககூட அனுப்ப ஒத்துக்க மாட்டாங்க. அது மொற இல்லன்னு சொல்லுவாங்க. அன்னைக்கு கூட அனிதா வீட்டுக்கு போகும் போதும் இதையே தான் சொன்னாங்க. அப்புறமா வேலையா இருந்த உங்க அண்ணன கூப்டு அவர் கூட அனுப்பி வச்சாங்க.”
“ஹ்ம்ம். இப்போ என்ன பண்றது?”
“நீங்களும் சம்பந்தப்பட்டவர் தானே. அவரு உங்க அண்ணா தானே. என்ன விட உங்களுக்குத் தான் சம்பந்தம் கூட.”
“அவரு உங்ககிட்ட சில விஷயங்களையும் கேட்டுத் தெரிஞ்சிக்கனுமாம். அதனால தான் வர சொல்றாரு.”
“சான்ஸே இல்ல. நா இல்லாம ஏதாச்சும் பண்ண முடியுமான்னு பாருங்க. ப்ளீஸ்.”
“சரி ஓகே.”
அவளுக்கு வர முடியாது என்று தெரிந்து தான் அப்படி ஒரு பொய்யைக் கூறினேன். அவளை இப்படியே சமாளித்து விடலாம் என்று நினைக்கும் போது சற்று நேரத்தில் மீண்டும் மெசேஜ் செய்தாள்.
“கேட்டிங்களா?”
“ஹ்ம்ம்”
“என்ன சொன்னாரு?”
என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் யோசித்து மீண்டும் இன்னொரு பொய்யை எடுத்துவிட்டேன்.
“அவரு ஒரு விஷயம் சொன்னாரு. ஆனா அத எப்புடி உங்ககிட்ட சொல்றதுன்னு எனக்கு தெரியல.”
“என்ன சொன்னாரு. பரவால்ல. சொல்லுங்க.”
“உங்களுக்கு இங்க வர முடியலன்னா.. இன்னொரு விஷயம் பண்ண சொன்னாரு.”
“அதுதான் என்னன்னு கேக்குறேன்”
“அத உங்களால பண்ண முடியாது அண்ணி.”
“ஏன் பண்ண முடியாது? சீக்கிரமா சொல்லுங்க.”
“அது வந்து…..”
“ஐயோ.. சொல்லுங்க கிருஷ்ணா.”
“உங்களுக்கு வர முடியலன்னா, உங்க அண்டர்வேர் ஏதாச்சும் எடுத்துட்டு வர சொல்றாரு.”
“வாட்?”
“ஆமா.. உங்க பேன்ட்டி வேணுமாம்.”
“அத எதுக்கு கேக்குறாரு?”
“உங்க கூட ரொம்ப நெருக்கமா இருக்குற ஒரு டிரஸ் வேணுமாம். அத வச்சி ஸ்மெல் பண்ணித் தான் உங்க சம்பந்தமான விஷயங்கள கண்டுபிடிக்க முடியும்ன்னு சொல்றாரு. அதுவும் நீங்க ஒரு நாள் முழுக்க யூஸ் பண்ணுனது வேணுமாம்.”
“ச்சீ.. என்ன எழவு இது?”
“எனக்கு என்ன தெரியும்? அவர் தான் சொன்னாரு. இதுக்குத் தான் நா அப்பவே சொன்னேன். இதெல்லாம் நம்ப வேணாம்ன்னு. நீங்கதான் கேக்கல.”
“இல்ல. எனக்குப் புரியல. எதுக்காக நா யூஸ் பண்ணுன பேன்ட்டிய கேக்குறாரு? அண்ணன பத்தி அறியனும்னா அவரோடது தானே கேக்கணும்?”
“இப்ப புரியுதா?”
“என்ன?”
“இவங்க எல்லாம் போலி சாமியாருங்க. காம அரக்கனுங்க. பொண்ணுங்க யாராச்சும் தேவைன்னு வந்தா அவங்கள யூஸ் பண்ணத்தான் நெனைப்பாங்க.”
“அதுக்கு பொண்ணுங்க பேன்ட்டிய வச்சி அவரு என்ன பண்ணப் போறாரு?”
“சில பேருக்கு இந்த மாதிரி ஒரு நோய் இருக்கு.”
“என்ன நோய்?”
“பொண்ணுங்க யூஸ் பண்ணுன பேன்ட்டிஸ ஸ்மெல் பண்ணி பாக்குறது”
“ச்சீ.. கருமம்.. கருமம்..”
“அவங்களுக்கு அது புடிச்சிருக்கு போல. அதனால பண்ணுறாங்க.”
“என்ன எழவோ? இந்த ஆம்பளைங்க ஏன் தான் இப்புடி இருக்கீங்களோ தெரியல.”
“அதுக்கு ஆம்பளைங்கள குத்தம் சொல்லி வேல இல்ல. எல்லாம் இந்த பொண்ணுங்கள படச்சவன சொல்லணும்.”
“ஏன்?”
“பொண்ணுங்க உடம்ப கலையா படச்சது மட்டுமில்லாம, அவங்க உடம்புல ஒரு வாசனையையும் சேர்த்து படைச்சி இருக்கான். ஆம்பளைங்கள தூண்டுறதே அந்த வாசனைகள் தானே!”
“இதெல்லாம் உங்களுக்கு எப்புடி தெரியும்?
“நானும் ஆம்பள தானே!”
“சோ.. அதனால ஆம்பளைங்க செய்ற எல்லா தப்பையும் நீங்க ஞாயப்படுத்துறீங்க.”
“ஞாயப்படுத்தல. இதே மாதிரி பொண்ணுங்களும் இருக்காங்க. ஆம்பளைங்க யூஸ் பண்ண டிரஸ் எல்லாம் எடுத்து ஸ்மெல் பண்ணிப்பாங்க.”
“ஸ்மெல் பண்றதனால என்ன தான் கிடைக்குது அவங்களுக்கு?”
“என்ன கேட்டா எனக்கென்ன தெரியும்? அத அவங்ககிட்டத் தான் போய் கேக்கணும்.”
“இவ்ளோ தெரிஞ்ச உங்களுக்கு அது தெரியாம இருக்காதே”
“தெரியும் தான். ஆனா அதெல்லாம் எப்புடி உங்ககிட்ட சொல்றது?”
“அதான் இவ்ளோ சொல்லிடீங்களே. பரவால்ல. சொல்லுங்க.”
“ஒருத்தருக்கு இன்னொருத்தர் மேல இருக்குற காம ஆசைகள இந்த மாதிரி அவங்க அண்டர்வேர்ஸ ஸ்மெல் பண்ணி தீர்த்துப்பாங்க.”
“ஹ்ம்ம். அப்போ இதே நோக்கத்துல தான் அவரும் கேட்டிருப்பாரா?”
“எனக்கு என்ன தெரியும்? நா இப்போ வீட்டுக்கு வாரேன். நீங்க அவர் கேட்டத எடுத்து வைங்க.”
“ஐயோ. வேணாம் கிருஷ்ணா. அதெல்லாம் முடியாது என்னால.”
“ஏன் முடியாது?”
“அது எனக்கு விருப்பம் இல்ல. முடியும்ன்னா நா அங்க வர ட்ரை பண்றேன்.. இன்னொரு நாளைக்கு பாக்கலாம். இது வேணாம். விட்ருங்க. நீங்க வீட்டுக்கு வாங்க.”
“ஹ்ம்ம்”
தொடரும்…
mrr.anniyan@gmail.com
The post அண்ணியன் – பாகம் 6 appeared first on Tamil Sex Stories.
