இந்த சம்பவம் நடந்து பல வருடங்களாகின்றன. இன்றும் பசுமையாக மனதில் கிளுகிளுப்பை ஊட்டிக்கொண்டு இருக்கிறது. என்னை பொறுத்தவரையில் பெண்கள் பின்னால் அலைந்ததே இல்லை. என்னுடைய உருவம், நிறம் போன்றவை எனக்கு ஒரு கவர்ச்சியை கொடுத்திருக்கும் என்று நினைக்கிறன். பலர் சொல்லுவார்கள் – சினிமா நடிகன் மாதிரி இருக்கிறாய் என்று. இந்த கவர்ச்சியில் கிறங்கி வயது வித்தியாசம் இல்லாமல் பெண்கள் என்னை நெருங்கினர். நானும் அப்படி அவர்கள் நெருங்கி வரும் பட்சத்தில், முழுமனதோடு அவர்களை ஏற்றுக்கொண்டு இருக்கிறேன்.
ஒரு முறை நான் மங்களூரில் இருந்து கோவா செல்லவேண்டியிருந்தது. கிட்டத்தட்ட எட்டு மணி நேர பயணம். அற்புதமான சாலை. மேற்கு கடற்கரையொட்டி தான் பெரும்பாலும் பயணம் இருக்கும். இரவு பத்து மணிக்கு தொடங்கும் பயணம் விடிகாலை ஆறு மணிக்குள் முடிந்து விடும்.
எனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட சீட் கடைசி சீட்டிற்கு இரண்டு வரிசைகள் முன்பாக. பேருந்தின் இடப்புறம் இரண்டு நபர்கள் அமரலாம். வலது புறம் மூன்று நபர்கள் அமரலாம். அணைத்து இருக்கைகளும் முடிந்து விட்டன. என்னருகில் ஒரு இருக்கை காலியாக இருந்தது.
பத்து மணிக்கு பேருந்து பயணம் ஆரம்பித்தால், நடத்துனர் டிக்கெட்டுகளை பார்த்து முடித்தவுடன் பத்தரைக்கு விளக்குகளை அணைத்து விடுவார்கள். அதன் பிறகு இரவு இரண்டு மணிக்கு காபி குடிக்க 10 நிமிடங்கள் நிறுத்திவிட்டு மீண்டும் பயணம் தொடர ஆரம்பித்துவிடும். வேறு எங்கும் பேருந்து நிற்காது. அத்தனை வசதியான பேருந்து என்று சொல்லமுடியாது.
பேருந்து கிளம்பும் நேரத்தில், 35 வயது மதிக்கத்தக்க ஓர் பெண்மணி ஏறினார். எனக்கு அடுத்துள்ள ஜன்னல் பக்கத்தில் உள்ள இருக்கையில் அமர்ந்தார். சேலை மூலம் முக்காடு போட்டு இருந்ததால், அவர் முகத்தை பார்க்கமுடியவில்லை. விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டு பேருந்து விரைவாக செல்ல ஆரம்பித்தது. நடத்துனர் ஓட்டுநர் அருகில் அமர்ந்து கொண்டார். ஐந்தே நிமிடங்களில் அனைவரும் உறங்க தொடங்கினர். நானும் உறங்க ஆரம்பித்தேன். 10 நிமிடங்கள் ஆகியிருக்கும். என்னுடைய இடது தோளில் வெயிட் கூடியது போன்று தோன்ற முழித்து பார்த்தால், அந்த பெண்மணி தலையை என்னுடைய தோளில் சாய்த்து உறங்கிக்கொண்டு இருக்கிறார். இடப்பற்றாக்குறையால், இடித்துக்கொண்டு தான் நான் அமர்ந்து கொண்டு இருந்தேன்.
இரண்டு நபர்கள் மட்டுமே அமரும்படியான இருக்கை பேருந்தின் இடப்புறம் இருந்ததில், பெண்மணி ஜன்னலோரம் அமர்ந்திருக்க, நான் அவருக்கு அருகில் அமர்ந்திருந்தேன். இருக்கை சிறிதாக இருந்ததால், இருவரும் நெறுக்கிக்கொண்டு தான் அமரவேண்டியிருந்தது.
எனது தோளில் சாய்ந்து உறங்கிக்கொண்டு இருந்தவர் மெதுவாக தனது வலது கையை என்னுடைய பேண்டில் வைத்தார். உறக்கக்கலக்கத்தில் அப்படி வைப்பதாகவே நான் எண்ணினேன். சில நொடிகள் கடந்தன. மெதுவாக அவர் விரல்கள் என்னுடைய பேண்டின் நடுப்பகுதியை துழாவின. அடுத்த சில நொடிகளில், என்னுடைய சாமானை வெளிப்புறத்தில் இருந்து தடவ ஆரம்பித்தார்.
அவரை எழுப்பி விடலாமா என்ற எண்ணம் தோன்றியது. வேண்டாம்- என்ன நடக்கிறது பார்ப்போம் என்று அமைதியாக இருந்தேன். சில நொடிகளில் சாமானை நன்றாக தேய்த்து விட தொடங்கினார்.
சில நிமிடங்களில், அவர் முகம் என்னுடைய முகத்தை உரச ஆரம்பித்தது. இன்னும் சில நிமிடங்களில், அவருடைய உதடுகள் என்னுடைய உதடுகளை தொட ஆரம்பித்தன.
அவரை நிமிர்த்தி விடவேண்டும் என்று நினைத்தவன், நடப்பது நடக்கட்டும் என்று விட்டு விட்டேன். சில நொடிகள் கழிந்தன. அவர் நாக்கால் என்னுடைய உதடுகளை நனைப்பதை உணர முடிந்தது. நான் நன்றாக புரிந்து கொண்டேன். அவர் விழித்துக்கொண்டு தான் இருக்கிறார். ஒரு வழியாக என்னுடைய சம்மதத்தை புரிந்து கொண்டவர். அப்படியே என்னுடைய முகத்தை அவருடைய முகத்துடன் நெருக்கி வைத்துக்கொண்டு நன்றாக முத்தம் கொடுக்கத்தொடங்கினார். அவருடைய நாக்கால் என்னுடைய நாக்கை சீண்டி சீண்டி கிளு கிளுப்பு கொண்டு வந்தார்.
சில நொடிகளில், என்னுடைய வலது கையை எடுத்து அவருடைய இடது மார்பில் வைத்தார். சேலைக்கு உள்புறம், மார்பு திறந்தே இருந்தது. அவருடைய எண்ணங்களை புரிந்து கொண்டு மெதுவாக பிசைய ஆரம்பித்தேன். சிறிது நேரம் கழிந்து அவருடைய வலது மார்பை பிசைய ஆரம்பித்தேன்.
எங்களுடைய இருக்கைக்கு வலது புறம் உள்ள மூன்று நபர்கள் அமரும் இருக்கையில் இரண்டு குழந்தைகளும், ஒரு வயதான பெண்மணியும் அமர்ந்து நன்றாக உறங்கிக்கொண்டு இருந்தனர். ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்த காரணத்தால், எங்களுடைய இருக்கையில் நடந்து கொண்டு இருக்கும் காம களியாட்டங்கள் யாருக்கும் தெரிய வாய்ப்பில்லாமல் போனது.
பேருந்து நிசப்தமாக இருந்தது.
பின்னர் மெதுவாக, என்னுடைய பேண்ட் ஜிப்பை நகர்த்தி, ஜட்டிக்குள் கைவிட்டு என்னுடைய சாமானை வெளியில் எடுத்தார். அது விறைப்பாக எட்டு அங்குல நீளத்திற்கு அவருடைய கையில் இருந்தது. மேலும் கீழுமாக உருவினார். நுனியை வருடினார். கொட்டைகளை பிடித்து வருடினார். பிறகு மெதுவாக குனிந்து, தன்னை சரி செய்து கொண்டு, நாக்கினால், கொட்டையில் இருந்து மேல் நுனி வரை நக்க ஆரம்பித்தார். எதை பற்றியும் அவர் கவலைப்பட்டதாக தெரியவில்லை. மூன்று நிமிடங்கள் கழிந்தன. இப்போது, மெதுவாக சாமானை அவருடைய உதட்டிற்குள் சொருவி, தொண்டைகுழியில் இறங்கும் வரை ஊம்ப ஆரம்பித்தார். எந்த வேகமும் காட்டவில்லை. அடுத்த சில மணி நேரங்கள் அவருக்கே சொந்தம் என்பது போல, காரியத்தை நடத்தினார். சில நேரங்களில் சாமானின் நுனி தொண்டையை தொடரும்வரை வைத்திருந்தார். மீண்டும் மேலும் கீழுமாக ஊம்பினார். எட்டு நிமிடங்கள் கடந்து இருக்கும் என்று நினைக்கிறன். என்னால் அடக்க முடியவில்லை. விந்தை அவருடைய தொண்டைக்குழிக்குள் பீய்ச்சி அடித்தேன். இரண்டு நிமிடங்களில் சொட்டு விடாமல், குடித்துவிட்டார், நாக்கினால் மீண்டும் நக்கி சாமானை சுத்தப்படுத்தினார். சேலை தலைப்பால் துடைத்து விட்டார். சாமானை பேண்டிற்குள் நுழைத்து ஜிப்பை மூடினார். அந்த பொருள் என்னுடையது என்றே எனக்கு தோன்றவில்லை. அவருக்கே சொந்தமானது என்கிறமாதிரி நடந்து கொண்டார்.
எனக்கு களைப்பாக இருந்தது நான் உறங்க ஆரம்பித்தேன். அவரும் உறங்க ஆரம்பித்தார். இரவு 12.45 இருக்கும். மெதுவாக கண் விழித்து பார்த்தேன். அவர் எனக்கு முன்பாக அந்த சிறு இடைவெளியில் நின்று கொண்டு இருந்தார். என்னுடைய கால்கள் அவருடைய கால்களுக்கு நடுவில் இருந்தன. என்னை பார்த்து நின்று கொண்டு இருந்தவர், விருட்டென்று, சேலையை இடுப்பு வரை உயர்த்தி, அப்படியே என்னுடைய தலை வழியாக போர்த்தி விட்டார். இப்போது நான் அவருடைய பாவாடைக்குள் சிறைப்பட்டு விட்டேன். சட்டென்று அவரை பார்ப்பவர்களுக்கு அவர் கால் வலிக்கிறது என்பதால் நின்று கொண்டு இருக்கிறார் என்பதாகவே தெரியும். அவருடைய எண்ணம் புரிந்தது. தன்னை ஒருவழியாக அட்ஜஸ்ட் செய்து கொண்டு, அவருடைய சாமான் என்னுடைய உதடுகளை தொடும் வரை வைத்துக்கொண்டு, அவருடைய கூதியால், என்னுடைய வாயை ஓக்க ஆரம்பித்தார். பேருந்து பயணம் அவருக்கு மிகவும் உதவியது.
என்னுடைய மூக்கு துவாரங்களில், நனைந்த பாவாடையில் இருந்து வியர்வை நாற்றம் நன்றாக நுழைந்தது. சில நொடிகளில் கூதியில் இருந்து கடும் மூத்திர நாற்றம் என்னுடைய மூக்கு துவாரங்களில் நுழைய ஆரம்பித்தது. அதன் பிறகு கூதியில் இருந்து வெளியேறிய மதன நீரின் வாசனை மூக்கை துளைத்தது. எனக்கு ஒரு வித்தியாசமான அனுபவமாக இருந்தது. நான் கள் குடித்தவன் போல மாறினேன். அவருடைய கூதியை பிளந்து கொண்டு நக்க ஆரம்பித்தேன். கூதியின் மேல் பகுதியில் துருத்திக்கொண்டு இருந்த அந்த பருப்பை சீண்டினேன். இப்படியாக 15 நிமிடங்கள் கழிந்தன.
சாலையின் வளைவுகளில் பேருந்து வளைந்து நெளிந்து செல்லும்போது, அவருடைய கூதி நன்றாக என்னுடைய வாய்க்குள் சொருக ஆரம்பித்தது. அவர் நான் அமர்ந்திருந்த சீட்டின் மேல் உள்ள கைப்பிடியை நன்றாக பிடித்துக்கொண்டு நின்றுகொண்டு ஆடிக்கொண்டு இருப்பதை என்னால் நன்றாக உணரமுடிந்தது. பாவாடையின் உள்ளே முகம் இருந்ததால், வெளியில் நடப்பது எனக்கு எதுவும் தெரியவில்லை. சில நொடிகளில், அவருடைய கூதியில் இருந்து, திரவம் வெளிவந்து என்னுடைய தொண்டையை நனைத்தது. சில நொடிகளில் தன்னை சரி செய்துகொண்டு இருக்கையில்அமர்ந்து கொண்டார்.
எத்தனை நேரம் நானுறங்கினேன் என்று எனக்கு தெரியாது. அவரும் நன்றாக உறங்கினார். விடிகாலை ஐந்து மணி இருக்கும். பேருந்து ஒரு சிறிய நகரத்தின் முன்பாக நின்றது. விருட்டென்று எழுந்தவர், வாசல் வழியாக வெளியேறி மறைந்து போனார்.
இங்கு கவனிக்கவேண்டியது
நான் அவருடைய முகத்தை சரியாக பார்க்கவேயில்லை. அதற்க்கு வசதியாக பேருந்து நிற்கவேயில்லை. விளக்குகள் போடப்படவில்லை.
நான் ஒரு வார்த்தை பேசவில்லை; அவரும் ஒரு வார்த்தை பேசவில்லை.
மறக்காமல் உங்களுடைய கருத்துக்களையும், விருப்பங்களையும் இந்த மெயிலுக்கு அனுப்பவும். gaurigen@gmail.com
ஏதோ கனவில் நடந்தது போன்று இருந்தது.
8671000cookie-checkமறக்கமுடியாத பேருந்து பயணம்
